Lasst uns das Feuer des Widerstandes hier entzünden!
Am 15. Juni startete die türkische Armee eine Invasionsoffensive in Südkurdistan (Nordirak). Zusätzlich zu den beinahe täglichen Luftangriffen mit Jets und Drohnen zielt der faschistische türkische Staat nun erneut auf die Besetzung der freien Berge Kurdistans ab. Über tausend Soldaten bringen sich im Nordirak in Stellung, unzählige Panzer rollen – mit dem Segen der KDP – über die Grenze in die Autonome Region Kurdistan (Nordirak) und innerhalb eines Monats wurden zehn neue türkische Militärbasen in den Regionen Amediye, Zaxo und Soran errichtet. Türkische Soldaten übernehmen die Kontrolle der Checkpoints, inklusive Personen- und Ausweiskontrollen. Um die Kontrolle zu garantieren, werden Dörfer entvölkert und Menschen vertrieben. Neben der Kollaboration mit dem Barzani-Clan (KDP) greift die türkische Armee auf Verbündete zurück, die bereits in Rojava in den besetzten Gebieten Serêkaniyê, Girê Spî und Efrîn die «Drecksarbeit» für sie erledigen. Um die eigenen Verluste gering zu halten, werden nun auch in den Guerillagebieten dschihadistische Banden, hauptsächlich Überreste von IS und al-Qaida, als Kanonenfutter eingesetzt. Obwohl für das AKP/MHP-Regime ungewohnt, bleibt die grosse Propagandashow über die Presse oder gross klingende Operationsnamen aus. Dennoch darf nicht darüber hinweggesehen werden, dass es sich aktuell um die grösste Invasion im Irak seit der US-Operation 2003 handelt. Allein die über 350 Bombardierungen seit Beginn machen deutlich: Besatzungsinvasionen bedeuten immer Elend und Vertreibung der Bevölkerung, sowie Plünderung und Zerstörung der Natur.
Und dennoch, auch wenn die Intensität der Offensive auf den ersten Blick erschrecken mag, beobachten und analysieren wir die Situation mit Zuversicht. Mit grossem Vertrauen in die Anpassungs- und Handlungsfähigkeit unserer Freund*innen von der Guerilla HPG/YJA-Star, mit grosser Bewunderung für ihren Durchhaltewillen und ihre nun schon über Jahre bewiesene Fähigkeit, gegen die zweitgrösste Nato-Armee nicht nur zu bestehen, sondern die Offensive zu gewinnen.
Dies gelingt durch die kontinuierliche Weiterentwicklung der Strategie auf der Grundlage der aktuellen Situation und durch die entsprechenden Anpassung der Taktik und der technischen Mitteln. Kurz gesagt: Die Berge Kurdistans verwandeln sich in den Alptraum der türkischen Faschisten und ihrer Verbündeten. Wenn wir die Entwicklung und das Kriegsgeschehen verfolgen, wenn wir weiter sehen, wie die Völker Rojavas sich nicht ergeben, sondern den Volkskrieg weiterentwickeln und sich gegen die Angriffe verteidigen, wenn uns mehr oder weniger wöchentlich Nachrichten von Sabotageaktionen und Angriffen der HBDH/KBDH aus der Türkei uns erreichen, dann wissen wir: Nichts ist verloren und nichts wird jemals verloren sein. Die Frage, die sich uns allen stellen muss, ist also nicht die Frage von Sieg oder Niederlage, sondern die Frage, was wir zum Sieg beitragen können?
Wie wir ein wenig von der Last, die unsere Freund*innen in Kurdistan auf ihren Schultern tragen, auf unsere Schultern verteilen können. Möglichkeiten gibt es viele und nur Passivität ist falsch. Für alle revolutionären Internationalist*innen gilt es, an der Seite all jener zu stehen, die sich im bewaffneten Kampf gegen Faschismus und Barbarei behaupten.
Deshalb rufen wir dazu auf, dass wir alle handeln: Nicht auf die nächste grosse Mobilisierung zu warten, nicht darauf zu hoffen, dass irgendjemand schon was tun wird, sondern jetzt die ganze Wut im Bauch gegen jene zu richten, die sie tagtäglich nähren. Ziele gibt es (leider) noch mehr als genug: Neben (teil)staatlicher Institutionen, wie etwa Banken, Fluggesellschaften, Handelsfirmen etc. breiten sich auch die faschistischen Strukturen aus der Türkei schimmelpilzartig – sprich manchmal sichtbarer, manchmal weniger sichtbar, aber garantiert immer schädlich – aus. Lassen wir sie nicht weiter ungehindert handeln, sondern nehmen wir sie ins Visier. Solange die Invasion anhält, solange sich der türkische Staat sich politisch und militärisch gegen ein freies Kurdistan stellt!
Der Aufruf gilt jetzt: Klebt Plakate, sprayt die Wände voll, informiert über den Krieg, mobilisiert eure Freund*innen, organisiert Aktionen, werft Steine, zündet Feuer und lasst den Faschisten und ihren Verbündeten keine Ruhe!
Frei nach Şehit Tekoşer «jeder Sturm beginnt mit einem einzigen Regentropfen. Ihr müsst diesen Regentropfen sein», liegt es nun an uns, es gewaltig stürmen zu lassen.
Widerstandsvernetzung Schweiz, August 2024
Let us ignite the fire of resistance here!
On June 15, the Turkish army launched an invasion offensive in southern Kurdistan (northern Iraq). In addition to the almost daily air raids with jets and drones, the fascist Turkish state is now once again focusing on the occupation of the free mountains of Kurdistan. Morethan a thousand soldiers are deployed in northern Iraq, countless tanks are rolling across the border into the Autonomous Region of Kurdistan (northern Iraq) – with the blessing of the KDP – and ten new Turkish military bases have been established in the regions of Amediye, Zaxo and Soran within one month. Turkish soldiers take control of the checkpoints, including personal and identity checks. Villages are being depopulated and people are displaced in order to guarantee the control. In addition to collaborating with the Barzani clan (KDP), the Turkish army is resorting to allies who are already doing their “dirty work” for them in Rojava in the occupied areas of Serêkaniyê, Girê Spî and Efrîn. In order to limit their own losses, jihadist gangs, mainly remnants of IS and al-Qaeda, are now also being used as cannon fodder in the guerrilla areas. Although unusual for the AKP/MHP regime, there is no big propaganda show via the press or big-sounding operation names. Nevertheless, it cannot be ignored that this is currently the largest invasion of Iraq since the US operation in 2003. The more than 350 bombings since the beginning alone make it clear: Occupation invasions always mean misery and displacement of the population, as well as plundering and destruction of nature.
And yet, although the intensity of the offensive may seem frightening at first glance, we are observing and analyzing the situation with confidence. With great confidence in the ability of our friends from the guerrilla HPG/YJA-Star to adapt and act, with great admiration for their will to persevere and their ability, proven over the years, not only to hold their own against the second largest NATO army, but to win the offensive.
This is achieved by continuously developing the strategy based on the current situation and adapting the tactics and technical resources accordingly. In short, the mountains of Kurdistan are turning into the nightmare of the Turkish fascists and their allies. When we follow the development and the war, when we continue to see how the people of Rojava do not surrender, but continue to develop the people’s war and defend themselves against the attacks, when we receive more or less weekly news of sabotage actions and attacks by the HBDH/KBDH from Turkey, then we know: Nothing is lost and nothing will ever be lost. So the question we all have to ask ourselves is not victory or defeat, but how can we contribute to the victory?
How can we share some of the burden that our friends in Kurdistan are carrying on their shoulders? There are many possibilities and only passivity is wrong. All revolutionary internationalists must stand with all those who are engaged in the armed struggle against fascism and barbarism.
Therefore, we call on all of us to act: Not to wait for the next big mobilization, not to hope that someone will do something, but to direct all the anger in our bellies now against those who feed it every day. There are (unfortunately) still more than enough targets: in addition to (partially) state institutions, such as banks, airlines, trading companies, etc., the fascist structures from Turkey are also spreading like a mold – sometimes more visible, sometimes less visible, but always guaranteed to be harmful. Let’s not let them continue to act unhindered, let’s target them. As long as the invasion continues, as long as the Turkish state continues to politically and militarily oppose a free Kurdistan!
The call is now: put up posters, spray walls, inform people about the war, mobilize your friends, organize actions, throw stones, light fires and give the fascists and their allies no peace!
Freely adapted from Şehit Tekoşer «Every storm begins with a single raindrop. You must be that raindrop», it is now up to us to make it storm fiercely.
Widerstandsvernetzung Switzerland, August 2024
Accendiamo qui il fuoco della resistenza!
Il 15 giugno l’esercito turco ha lanciato un’offensiva di invasione nel Kurdistan meridionale (Iraq settentrionale). Oltre ai raid aerei quasi quotidiani con jet e droni, lo Stato fascista turco si sta ora nuovamente concentrando sull’occupazione delle montagne libere del Kurdistan. Più di mille soldati sono dispiegati nel nord dell’Iraq, innumerevoli carri armati stanno attraversando il confine con la Regione autonoma del Kurdistan (nord dell’Iraq) – con la benedizione del KDP – e dieci nuove basi militari turche sono state stabilite nelle regioni di Amediye, Zaxo e Soran nel giro di un mese. I soldati turchi assumono il controllo dei posti di blocco, compresi i controlli personali e di identità. I villaggi vengono spopolati e le persone sfollate per garantire il controllo. Oltre a collaborare con il clan Barzani (KDP), l’esercito turco
ricorre ad alleati che stanno già facendo il “lavoro sporco” per loro in Rojava nelle aree occupate di Serêkaniyê, Girê Spî ed Efrîn. Per limitare le proprie perdite, anche le bande jihadiste, principalmente resti di IS e al-Qaeda, vengono ora utilizzate come carne da cannone nelle aree di guerriglia. Anche se insolito per il regime dell’AKP/MHP, non c’è un grande spettacolo di propaganda attraverso la stampa o nomi di operazioni altisonanti. Tuttavia, non si può ignorare che questa è attualmente la più grande invasione dell’Iraq dall’operazione statunitense del 2003. Gli oltre 350 bombardamenti effettuati dall’inizio della guerra lo dimostrano chiaramente: le invasioni dell’occupazione significano sempre miseria e sfollamento della popolazione, oltre che saccheggio e distruzione della natura.
Eppure, sebbene l’intensità dell’offensiva possa sembrare spaventosa a prima vista, stiamo osservando e analizzando la situazione con fiducia. Con grande fiducia nella capacità di adattamento e di azione dei nostri amici della guerriglia HPG/YJA-Star, con grande ammirazione per la loro volontà di perseverare e per la loro capacità, dimostrata nel corso degli anni, non solo di tenere testa al secondo più grande esercito della NATO, ma di vincere l’offensiva.
Ciò si ottiene sviluppando continuamente la strategia in base alla situazione attuale e adattando di conseguenza le tattiche e le risorse tecniche. In breve, le montagne del Kurdistan si stanno trasformando nell’incubo dei fascisti turchi e dei loro alleati. Quando seguiamo lo sviluppo e la guerra, quando continuiamo a vedere come il popolo del Rojava non si arrende, ma continua a sviluppare la guerra popolare e a difendersi dagli attacchi, quando riceviamo più o meno settimanalmente notizie di azioni di sabotaggio e attacchi da parte dell’HBDH/KBDH dalla Turchia, allora lo sappiamo: Nulla è perduto e nulla sarà mai perduto. Quindi la domanda che tutti noi dobbiamo porci non è vittoria o sconfitta, ma come possiamo contribuire alla vittoria? Come possiamo condividere parte del fardello che i nostri amici in Kurdistan stanno portando sulle loro spalle?
Ci sono molte possibilità e solo la passività è sbagliata. Tutti gli internazionalisti rivoluzionari devono essere al fianco di tutti coloro che sono impegnati nella lotta armata contro il fascismo e la barbarie. Pertanto, chiediamo a tutti noi di agire: Non aspettare la prossima grande mobilitazione, non sperare che qualcuno faccia qualcosa, ma indirizzare tutta la rabbia che abbiamo in pancia ora contro chi la alimenta ogni giorno. I bersagli sono (purtroppo) ancora più che sufficienti: oltre alle istituzioni (parzialmente) statali, come banche, compagnie aeree, società commerciali, ecc. anche le strutture fasciste provenienti dalla Turchia si stanno diffondendo come una muffa – a volte più visibili, a volte meno, ma sempre con la garanzia di essere dannose. Non lasciamo che continuino ad agire senza ostacoli, prendiamoli di mira. Finché l’invasione continuerà, finché lo Stato turco continuerà a opporsi politicamente e militarmente a un Kurdistan libero!
L’appello è ora: affiggete manifesti, imbrattate i muri, informate la gente sulla guerra, mobilitate i vostri amici, organizzate azioni, lanciate pietre, accendete fuochi e non date pace ai fascisti e ai loro alleati!
Liberamente adattato da Şehit Tekoşer “Ogni tempesta inizia con una singola goccia di pioggia. Tu devi essere quella goccia di pioggia”, ora sta a noi far sì che si scateni una tempesta feroce.
Widerstandsvernetzung Svizzera, Agosto 2024
Direnişin Ateşini Burada Yakalım!
15 Haziran’da Türk ordusu, Güney Kürdistan’a (Kuzey Irak) yönelik bir işgal saldırısı başlattı. Neredeyse günlük olarak jetler ve insansız hava araçlarıyla gerçekleştirilen hava saldırılarına ek olarak, faşist Türk devleti şimdi de Kürdistan’ın özgür dağlarını yeniden işgal etmeyi hedefliyor. Binlerce asker Kuzey Irak’ta mevzileniyor, sayısız tank Kürdistan Bölgesel Yönetimi’nin (Kuzey Irak) sınırlarına KDP’nin desteğiyle geçiyor ve bir ay içinde Amediye, Zaxo ve Soran bölgelerinde on yeni Türk askeri üssü kuruldu. Türk askerleri kontrol noktalarının kontrolünü ele alarak, kimlik kontrolleri dahil olmak üzere denetimleri yapıyorlar. Kontrolü sağlamak için köyler boşaltılıyor ve insanlar yerlerinden ediliyor. Barzani ailesi (KDP) ile işbirliği dışında, Türk ordusu, Rojava’da Serêkaniyê, Girê Spî ve Efrîn’deki işgal edilmiş bölgelerde onlar için “pis işleri” yapan müttefiklerine de başvuruyor. Kendi kayıplarını en aza indirmek için, gerilla bölgelerinde IŞİD ve El Kaide kalıntıları olan cihatçı çeteler, yem olarak kullanılıyor. AKP/MHP rejimi için alışılmadık olsa da, medya üzerinden büyük bir propaganda gösterisi veya kulağa hoş gelen operasyon isimleri duyulmuyor. Ancak, şu anda ABD’nin 2003’teki Irak operasyonundan bu yana Irak’taki en büyük işgalin söz konusu olduğu gerçeği göz ardı edilmemeli. Başlangıcından bu yana gerçekleştirilen 350’den fazla bombardıman bile şunu açıkça gösteriyor: İşgal saldırıları her zaman halkın acı çekmesine, yerinden edilmesine, doğanın yağmalanmasına ve tahrip edilmesine neden olur.
Bununla birlikte, saldırının yoğunluğu ilk bakışta korkutucu görünse de, durumu güvenle gözlemleyip analiz ediyoruz. HPG/YJA-Star gerillasındaki arkadaşlarımızın uyum sağlama ve harekete geçme yeteneğine büyük bir güven, direnme kararlılıklarına ve yıllardır kanıtladıkları, NATO’nun ikinci büyük ordusuna karşı sadece dayanmakla kalmayıp, saldırıyı da geri püskürten yeteneklerine büyük bir hayranlık duyuyoruz.
Bu başarı, mevcut duruma dayalı stratejinin sürekli olarak geliştirilmesi ve taktik ve teknik araçların buna uygun şekilde uyarlanmasıyla elde ediliyor. Kısacası: Kürdistan dağları, Türk faşistleri ve onların müttefikleri için bir kabusa dönüşüyor. Gelişmeleri ve savaşın seyrini takip ettiğimizde, Rojava halklarının teslim olmayıp halk savaşını geliştirdiğini ve saldırılara karşı kendilerini savunduğunu gördüğümüzde, HBDH/KBDH’nin Türkiye’den gelen sabotaj eylemleri ve saldırı haberleriyle karşılaştığımızda şunu biliyoruz: Hiçbir şey kaybedilmedı ve hiçbir şey asla kaybedilmeyecek. Bu nedenle, kendimize sormamız gereken soru zafer veya yenilgi değil, zafer için neye katkıda bulunabileceğimizdir? Kürdistan’daki arkadaşlarımızın omuzlarındaki yükün bir kısmını kendi omuzlarımıza nasıl aktarabiliriz?
Birçok imkan var ve tek yanlış olan pasifliktir. Tüm devrimci enternasyonalistler için, faşizm ve barbarlığa karşı silahlı mücadelede yer alanların yanında durmak esastır. Bu nedenle, hepimizi harekete geçmeye çağırıyoruz: Bir sonraki büyük seferberliği beklemeyin, birinin bir şeyler yapacağını ummayın, şimdi içinizdeki öfkeyi her gün besleyenlere yönlendirin. (Ne yazık ki) hedefler fazlasıyla mevcut: Devlet kurumlarının yanı sıra bankalar, havayolu şirketleri, ticaret firmaları vb. gibi faşist yapılar, Türkiye’den küf gibi yayılıyor – bazen daha görünür, bazen daha az görünür, ama her zaman zararlı. Onların serbestçe hareket etmelerine izin vermeyin, aksine onları hedef alın. İşgal sürdüğü sürece, Türk devleti özgür bir Kürdistan’a karşı siyasi ve askeri olarak durdukça!
Çağrı şimdi geçerlidir: Afişler asın, duvarları boyayın, savaş hakkında bilgi verin, arkadaşlarınızı seferber edin, eylemler düzenleyin, taş atın, ateşler yakın ve faşistlere ve onların müttefiklerine rahat vermeyin!
Şehit Tekoşer’den alıntı yaparak, «Her fırtına tek bir yağmur damlasıyla başlar. Siz o yağmur damlası olmalısınız» demiştir; şimdi fırtınayı şiddetlendirmek bize kalmış.
Widerstandsvernetzung İsviçre, Ağustos 2024
Werin em agirê berxwedan ê li vir pêxin!
15’dê Pûşber ê artêşa tirk li hember Başûr ê Kurdistan ê êrîşa dagir kirinê da destpê kirin. Hema bêje rojane balefir û firokên bê mirov ên hewayî êrîşan pêk tînin. Bi vê ve girêdayî dewleta Tirk ya faşîst dixwaze çiyayên azad ê Kurdistan ê dagir bike. Bi hezaran leşker li Başûrê Kurdistan ê xwe bi cîh dike. Bê hejmar tangên xwe di bin çavdêriya PDK’ê de û bi alîkariya PDK’ê di nav sînorên PDK’ê de derbas dibin û di nav mehekê de li Amediyê, Zaxo û li heremên Soran bi tevahî deh (10) baregehên leşkerî yên Tirk hatin bi cîh kirin. Yanî ew baregehên ku di destê pêşmergeyên PDK’ê de bûn radestî leşkerên Tirk kirin. Di van nokteyên kû pêşmergeya radistî leşkerên Tirk kirine de qontrolên nasname, çûyîn û hatin bi hêsanî têne kirin. Jibo serweriya xwe û qontrola xwe pêk bînin gundan vala dikin û mirovan ji ser axa wan ê mala wan dûr dikin. Bi malbata Berzanî re (PDK) ji derveyî hevkariyê; yên kû li Rojavayê Kurdistan ê “karê wan ê qirêj “dikin û hevkarê wanin ji Serêkaniyê, Girê Sipî û Efrîn ê yên li heremên dagirkirî jî alîkarî dixwaze. Jibo hundahiyên xwe daxe asta herî kêm, çeteyên wek DAÎŞ û El Qayde yên cîhadîst jî di qadên herî pêş de bi kar tîne. Her çiqas jibo rejîma faşîst ya AKP/MHP ne nefêr be jî, di ser medya yê de propagandayek mezin û gotinên ji guhan re xweş tên qet nayên bihîstin. Lê belê; anha piştî emeliya di 2003, an de DYA’yê (ABD) li Iraqê pêk anî vir ve ev emelî dagirkirina herî mezine û nayê pişt çav kirin. Ji destpêka wê û heta anha zêdetirî 350 bombebaran vê yekê baş li ber çavan radixe; ev êrîşên dagirkeriyê her tim dibe sedemê ku gel êşê bikişîne, ji cihên xwe bên dûr xistin, xweza wan were talankirin û dibe sedema wêrankirinê.
Li rexmî vê; di nertina pêşî de ev êrîş çiqas bi tirs were dîtin jî, em vê rewşê bi ewlehî çavdêrî û lêkolîn dikin. Hevalên me yên gerila HPG/YJA-Star di hevsengî û ketina tevgerê de jîriyek mezin, bawerî û berxwedanek bêhempa bi salaye ev ispat kirine. Li hember ku artêşa tirk di NATO’yê de artêşa mezin ya duyemîne tenê berxwedan, li hember êrîşan vala derxistin û jîriya wan bi dilpêmayî em dibihîzin.
Ev serkeftin, bi rewşa heyî ve girêdayî, bi pêşxistina stratejiyek herikbar, bi alavên taktîk, teknik û bi vê ve girêdayî hevsengiyekê bi dest dixe. Bi kurtasî; çiyayên Kurdistan ê , ji faşîstên Tirk û hevkarên wan re bû kabûs. Dema em li şerê heyî û pêşveçûna dişopînin, em dibînin ku gelên Rojava beyî ku teslîm bibin li hember êrîşa xwe diparêzin. Dîsa nûçeyên sabotajên û çalakiyên ku ji alî HBDH/KBDH’ê û ji Tirkiyê ve tên kirin dibînin jî em vê zanin: tu tişt nayê hunda kirin û wê tu car neyê hunda kirin. Ji ber vê sedemê, pirsa ku em ê ji xwe bikin ne serkeftin û ne tekçûyine, divê tenê em vê bifikirin; jibo serkeftinê wê tevlîbûna me çawa be? Barê ku li ser milê hevalên me yê Kurdistan ê ye em ê çiqas karibin ji barî hinekî bigirine ser milê xwe?
Gelek derfet hene, lê tenê şaşiyek heye û ew jî pasiftiye. Jibo hemû şoreşgerên enternasyonalist, li hember faşîzm û barbartiyê li gel berxwedêrên çekdar cîh girtin esasî ye. Ji ber vê sedemê; em ban dikin ku têkevine nav tevgerê: li benda seferberiyek din ya mezin nemînin, li benda ku wê kesnên din tiştekî bikin nemînin, anha berê xwe bidin yên ku her roj hêrsa we mezin dikin. Mixabin armancên me pirin: Saziyên dewletê yên wek banqa, şirketên yên riya hewayê, fîrmayên ticaretê û hwd. faşîst ji Tirkiye belav dibin -carna bêhtir dîtbar dibin, carna jî hindik têne dîtin, lê belê her wext zirarê didin. Destûr bedin ku bi hêsanî tevbigerin, li hember vê wan hedef bigirin. Heta ku dagirkerî verdewambe, heta ku dewleta Tirk li hember Kurdistana azad êrîşên xwe yên leşkerî û siyasî bidomîne!
Banga me anha derbasdare: Afîşa daleqînin, dîwaran boyax bikin, di derbarê şer de agahiya bidin, hevalên xwe seferber bikin, çalakiyan li dar bixin, kevir biavêjin, agira pêxin, rehetî nedin faşîst ûhevkarên wan!
Wek şehid Tekoşer jî gotibû «her bahozek bi yek dilopek baranê dest pê dike. Divê tu bibî ew dilopa baranê». Anha bahoz xurtkirin li ser milê me maye. Werin em tevlî rihê demê bibin û pêywîra xwe bi cîh bînin.
Widerstandsvernetzung Swîsre, Tebax 2024
Allumons ici le feu de la résistance!
Le 15 juin, l’armée turque a une nouvelle offensive d’invasion dans le Kurdistan du Sud (nord de l’Irak). L’État fasciste turc vise donc une nouvelle fois à occuper les montagnes libres du Kurdistan, en plus de ses attaques aériennes presque quotidiennes, par drones ou avions de combat. Plus de mille soldats se mettent en place dans le nord de l’Irak, d’innombrables chars franchissent la frontière avec la bénédiction du PDK et pénètrent dans la région autonome du Kurdistan irakien. En l’espace d’un mois, dix nouvelles bases militaires turques ont été installées dans les régions d’Amediye, Zaxo et Soran. Les soldats turcs prennent le contrôle des checkpoints, y compris des contrôles d’identité. Pour garantir le contrôle, des villages sont evacués de force, les personnes expulsées. Outre la collaboration avec le clan Barzani (PDK), l’armée turque fait appel à des alliés qui font déjà le «sale boulot» pour elle au Rojava et dans les régions occupées de Serêkaniyê, Girê Spî et Efrîn. Afin de limiter leurs propres pertes, des bandes djihadistes (principalement des résidus de l’EI et d’Al-Qaïda) sont deployées comme chair à canon dans les domaines de la guerilla. Bien qu’inhabituel pour le régime AKP/MHP, pas de grand show médiatique, ni épique nom d’opération cette fois-ci. Il ne faut cependant pas perdre de vue qu’il s’agit actuellement de la plus grande invasion en l’Irak depuis l’opération américaine de 2003. Les plus de 350 bombardements depuis son début montrent clairement que les invasions d’occupation sont toujours synonymes d’expulsion et de misère pour les peuples, de pillage et de destruction de la nature.
Et pourtant, même si l’intensité de l’offensive peut effrayer de prime abord, nous observons et analysons la situation avec calme. Avec une grande confiance dans la capacité d’adaptation et d’action de nos amis de la guérilla HPG/YJA-Star, avec une grande admiration pour leur détermination et leur capacité, prouvée depuis des années, non seulement à résister à la deuxième plus grande armée de l’OTAN, mais aussi de gagner l’offensive.
Cela est rendu possible par la permanente évolution de la stratégie en fonction de la situation et de l’adaptation de la tactique et des moyens techniques. Pour faire bref, les montagnes du Kurdistan se transforment en un cauchemar pour les fascistes turcs et leurs alliés. Quand nous suivons l’évolution de la situation, de la guerre, quand nous continuons de voir comment les peuples du Rojava ne se rendent pas, mais poursuivent la guerre populaire et se défendent contre les attaques, quand nous voyons plus ou moins les chaque semaine, quand des informations hebdomadaires en provenance de Turquie sur les actions de sabotage et les attaques du HBDH/KBDH nous parviennent, nous savons: rien n’est perdu et rien ne le sera jamais. La question qui se pose à nous n’est donc pas celle de la victoire ou de la défaite, mais celle de savoir comment nous pouvons contribuer à la victoire.
Comment prendre un peu du poids que nos amis du Kurdistan portent sur leurs épaules sur les notres? Les possibilités sont nombreuses et seule la passivité est une erreur. Les internationalistes révolutionnaires se doivent d’être aux côtés de toutes celles et ceux qui s’affirment dans la lutte armée contre le fascisme et la barbarie.C’est pourquoi nous appelons à l’action de tous : Ne pas attendre la prochaine grande mobilisation, ne pas espérer que quelqu’un d’autre fasse bien quelque chose, mais diriger toute notre colère vers ceux qui la nourrissent au quotidien. Les cibles sont (malheureusement) bien assez nombreuses: outre les institutions (partiellement) étatiques, telles que les banques, les compagnies aériennes, les entreprises commerciales, etc. les structures fascistes turques se répandent à la manière de moisissures – parfois plus visibles, parfois moins, mais toujours nocives. Ne les laissons pas agir librement, mais prenons-les pour cible. Tant que l’invasion se poursuit, tant que l’État turc se mettre politiquement et militairement sur la voie d’un Kurdistan libre !
L’appel est lancé: collez des affiches, peignez sur les murs, informez sur la guerre, mobilisez vos ami.e.x.s, organisez des actions, lancez des pierres, allumez des feux et ne laissez aucun répit aux fascistes et à leurs alliés !
Librement inspiré de Şehit Tekoşer «chaque tempête commence par une seule goutte de pluie. Vous devez être cette goutte de pluie», c’est à nous maintenant de libérer les tempêtes.
Widerstandsvernetzung Suisse, Août 2024
Να ανάψουμε τη φωτιά της αντίστασης εδώ!
Στις 15 Ιουνίου, ο τουρκικός στρατός εξαπέλυσε επίθεση εισβολής στο νότιο Κουρδιστάν (βόρειο Ιράκ). Εκτός από τις σχεδόν καθημερινές αεροπορικές επιδρομές με αεροσκάφη και drones, το φασιστικό τουρκικό κράτος τώρα επικεντρώνεται και πάλι στην κατάληψη των ελεύθερων βουνών του Κουρδιστάν. Περισσότεροι από χίλιοι στρατιώτες έχουν εξαπολυθεί στο βόρειο Ιράκ, αμέτρητα τανκς περνούν τα σύνορα στην Αυτόνομη Περιοχή του Κουρδιστάν (βόρειο Ιράκ) – με τις ευλογίες του KDP – και δέκα νέες τουρκικές στρατιωτικές βάσεις έχουν δημιουργηθεί στις περιοχές Amediye, Zaxo και Soran μέσα σε ένα μήνα. Τούρκοι στρατιώτες παίρνουν τον έλεγχο στα checkpoints (σημεία ελέγχου), συμπεριλαμβανομένων των ελέγχων προσώπων και ταυτοτήτων. Χωριά ερημώνουν και άνθρωποι εκτοπίζονται προκειμένου να εξασφαλιστεί ο έλεγχος. Εκτός από τη συνεργασία με τη φατρία των Μπαρζανί (KDP), ο τουρκικός στρατός καταφεύγει σε συμμάχους που ήδη κάνουν τη “βρώμικη δουλειά” γι’ αυτόν στη Ροζάβα, στις κατεχόμενες περιοχές Serêkaniyê, Girê Spî και Efrîn. Προκειμένου να περιορίσουν τις δικές τους απώλειες, τζιχαντιστικές συμμορίες, κυρίως απομεινάρια του ΙΚ και της Αλ Κάιντα, χρησιμοποιούνται πλέον και ως τροφή για τα κανόνια στις περιοχές των ανταρτών. Αν και ασυνήθιστο για το καθεστώς AKP/MHP, δεν υπάρχει μεγάλη προπαγάνδα μέσω του Τύπου ή μεγάλων ονόματων επιχειρήσεων. Παρ’ όλα αυτά, δεν μπορεί να αγνοηθεί ότι αυτή τη στιγμή πρόκειται για τη μεγαλύτερη εισβολή στο Ιράκ μετά την αμερικανική επιχείρηση του 2003. Οι περισσότεροι από 350 βομβαρδισμοί, το καθιστούν σαφές ήδη από την αρχή: Οι εισβολές κατοχής σημαίνουν πάντα δυστυχία και εκτοπισμό του πληθυσμού, καθώς και λεηλασία και καταστροφή της φύσης.
Και όμως, αν και η ένταση της επίθεσης μπορεί να φαίνεται τρομακτική με μια πρώτη ματιά, εμείς παρατηρούμε και αναλύουμε την κατάσταση με αυτοπεποίθηση. Με μεγάλη εμπιστοσύνη στην ικανότητα των φίλων μας από το αντάρτικο HPG/YJA-Star να προσαρμόζονται και να δρουν, με μεγάλο θαυμασμό για τη θέλησή τους να επιμένουν και για την ικανότητά τους – που έχει αποδειχθεί όλα αυτά τα χρόνια – όχι μόνο να αντέχουν απέναντι στο δεύτερο μεγαλύτερο στρατό του ΝΑΤΟ, αλλά και να κερδίζουν τους επιτιθόμενους.
Αυτό επιτυγχάνεται με τη συνεχή ανάπτυξη της στρατηγικής με βάση την τρέχουσα κατάσταση και την ανάλογη προσαρμογή της τακτικής και των τεχνικών πόρων. Με λίγα λόγια, τα βουνά του Κουρδιστάν μετατρέπονται σε εφιάλτη των Τούρκων φασιστών και των συμμάχων τους. Όταν παρακολουθούμε την εξέλιξη και τον πόλεμο, όταν συνεχίζουμε και βλέπουμε πως ο λαός της Ροζάβα δεν παραδίδεται, αλλά συνεχίζει να αναπτύσσει τον λαϊκό πόλεμο και να αυτοαμύνεται έναντι των επιθέσεων, όταν λαμβάνουμε, πάνω κάτω, εβδομαδιαία νέα για ενέργειες σαμποτάζ και επιθέσεις των HBDH/KBDH από την Τουρκία, τότε ξέρουμε: Τίποτα δεν έχει χαθεί και τίποτα δεν θα χαθεί ποτέ. Η ερώτηση που πρέπει όλοι να κάνουμε στον εαυτό μας δεν είναι “νίκη ή ήττα;”, αλλά “με ποιο τρόπο να συμβάλλουμε στη νίκη;”.
Πώς μπορούμε να μοιραστούμε ένα μέρος του βάρους που οι φίλοι μας στο Κουρδιστάν κουβαλούν στους ώμους τους; Υπάρχουν πολλοί τρόποι και μόνο η παθητικότητα είναι λάθος. Όλοι/ες οι επαναστάτες/τριες διεθνιστές/τριες πρέπει να σταθούν στο πλευρό όλων εκείνων που συμμετέχουν στον ένοπλο αγώνα κατά του φασισμού και της βαρβαρότητας.
Ως εκ τούτου, καλούμε όλους μας να δράσουμε: Όχι να περιμένουμε την επόμενη μεγάλη κινητοποίηση, όχι να ελπίζουμε ότι κάποιος θα κάνει κάτι, αλλά να κατευθύνουμε όλο τον θυμό που έχουμε τώρα εναντίον αυτών που τον τρέφουν καθημερινά. Οι στόχοι είναι (δυστυχώς) ακόμη υπερ-αρκετοί: εκτός από τους (εν μέρει) κρατικούς θεσμούς, όπως τράπεζες, αεροπορικές εταιρείες, εμπορικές εταιρείες κλπ, οι φασιστικές δομές από την Τουρκία εξαπλώνονται επίσης σαν μούχλα, άλλοτε πιο ορατές, άλλοτε λιγότερο, αλλά πάντα εγγυημένα βλαβερές. Ας μην τους αφήσουμε να συνεχίσουν να δρουν ανενόχλητοι, αςτους στοχοποιήσουμε. Όσο συνεχίζεται η εισβολή, όσο το τουρκικό κράτος συνεχίζει να αντιτίθεται πολιτικά και στρατιωτικά σε ένα ελεύθερο Κουρδιστάν!
Το κάλεσμα είναι τώρα: βάλτε αφίσες, βάψτε τοίχους, ενημερώστε τον κόσμο για τον πόλεμο, κινητοποιήστε τους φίλους σας, οργανώστε δράσεις, πετάξτε πέτρες, ανάψτε φωτιές και μην αφήσετε τους φασίστες και τους συμμάχους τους να ησυχάσουν!
Σε ελεύθερη απόδοση από τον Şehit Tekoşer «κάθε καταιγίδα ξεκινάει με μια μόνο σταγόνα βροχής – εσύ πρέπει να είσαι αυτή η σταγόνα βροχής», τώρα είναι στο χέρι μας να προκαλέσουμε άγρια καταιγίδα.
Widerstandsvernetzung Ελβετία, Αύγουστος 2024
